- Γιε μου, τι συμβαίνει; Είδαμε με την μαμά σου ειδήσεις. Έκλεισαν λέει τις σχολές σας κάτι μαντράχαλοι και δεν αφήνουν τους καθηγητές σας να σας κάνουν μάθημα...
- Πατέρα, να σου εξηγήσω...
- Και τα παιδιά, όπως εσύ, γιε μου, που αγαπάτε τα μαθήματά σας, στερείστε...
- Ναι, μπαμπά αγαπάμε τις σπουδές μας, αλλά...
- Και εκείνοι κλείνουν τόσο καιρό την σχολή... Θα χάσετε το εξάμηνο, έτσι είπαν. Είδαμε να καταστρέφουν. Πω, πω! Είδαμε να φωνάζουνε και να καπνίζουν μέσα στις τάξεις σας. Είπανε ότι είναι κάποιοι λίγοι που το επιβάλλουν. Και εσείς που θέλετε...
- Μπαμπά, είμαι και ‘γω σ’ αυτούς τους "λίγους".
- Ορίστε; Τι, το παιδί μου; Αποκλείετε! Τι κάνεις; Γιε μου, θα σε καταστρέψουν εκεί. Εμείς κάνουμε τόσο κόπο να πληρώσουμε το νοίκι. Τόσο κόπο για ό,τι χρειάζεσαι για να σπουδάσεις. Έχουμε, γιε μου, ένα όνειρο... Να γίνεις μορφωμένος, μεγάλος άνθρωπος! Να βρεις δουλειά σοϊκή. Να μην χρειάζεται να δουλεύεις ολημερίς στα χωράφια και προκοπή να μην κάνεις σαν εμάς...
- Μπαμπά, να σου εξηγήσω...
- Ω, μόλις το μάθει η μαμά σου... Πρόσεξε! Για το μέλλον σου...
- Μπαμπά! Άσε με επιτέλους να σου εξηγήσω! Εσύ πληρώνεις με τον ιδρώτα του προσώπου σου για το νοίκι και την διαβίωση μου το ξέρω.
- Το 'χεις καταλάβει; Χαίρομαι...
- Ξέρω. Κάνετε οικονομίες. Στερήστε για να σπουδάσω. Δεν είμαι αχάριστος, ούτε ανεύθυνος. Ξέρεις καλά πως το αντικείμενο των σπουδών μου το αγαπώ. Δεν θέλω να χάσω τα μαθήματα.
- Ναι, γιε μου το ξέρω.
- Όμως είμαι ένας από τους «μαντράχαλους» γιατί, μπαμπά μου, αν είχα γεννηθεί λίγα χρόνια αργότερα, δεν θα μπορούσα να σπουδάσω. Εσύ δεν θα μπορούσες να με σπουδάσεις. Δεν θα μπορούσες να πληρώνεις επιπλέον δίδακτρα για την σχολή και βιβλία.
- Τι εννοείς;
- Μπαμπά, αυτό πάνε να κάνουνε. Ιδιωτικά πανεπιστήμια. Πληρωμή για την είσοδο στην σχολή. Πληρωμή για κάθε εξάμηνο. Πληρωμή για τα βιβλία. Ο Ηλίας, η Κατερίνα, τα παιδιά από το χωριό μας και τόσα άλλα παιδιά από όλη την Ελλάδα, δεν θα είχαμε την δυνατότητα να σπουδάσουμε, θα αποκλειόμασταν με οικονομικά κριτήρια. Θα το δεχόμουν, αν εσύ που δουλεύεις όλη μέρα, έβγαζες ένα αξιοπρεπή μισθό και εκείνος που δουλεύει λιγότερο επίσης ένα αξιοπρεπή μισθό, αλλά όχι ένα εξωφρενικά υψηλότερο μισθό! Αυτό το σύστημα είναι από την φύση του άδικο! Είσαι αγρότης. Το ξέρεις καλά αυτό. Η ανισότητα είναι το αποτέλεσμα της φυσιολογικής λειτουργίας του. Γι’ αυτό υποτίθεται πληρώνουν όλοι φόρο στο κράτος για αναδιανομή του εισοδήματος λίγο πιο δίκαιη. Για να μπορώ να σπουδάσω και ‘γω όπως και ο γιος του Καστέλη. Αυτού που έχει την αλυσίδα καταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών. Για αυτό παλεύουμε, για να μπορούν και οι επόμενες γενιές να έχουν ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση, ανεξάρτητα τα εισοδήματα των γονιών τους.
Ήμουν, δηλαδή, εγώ ο τυχερός να τελειώσω το Λύκειο το 2007 και να μπω στην σχολή χωρίς δίδακτρα και είναι άτυχοι όσοι θα τελειώσουν το 2010, γιατί αυτοί θα χρειάζεται να πληρώσουν; Όχι! Γι’ αυτό παλεύουμε, πατέρα.
Μπαμπά; Μπαμπά, μ’ ακούς;
- Γιε μου, την ευχή μου, γιε μου. Την ευχή μου! Για αυτά δεν είπε τίποτα η τηλεόραση.
