Δελτίο καιρού

Ο Αναστάσης έβαλε ραδιόφωνο από το κινητό του. Είχε ειδήσεις.

- Είσαι με τα καλά σου; τον ρώτησα. Για διακοπές ήρθαμε. Τι τους θες αυτούς εδώ;

- Το δελτίο καιρού ήθελα να ακούσω. Στη Θάσο πιάνουν ξαφνικές βροχές. Πλησιάζει και Σεπτέμβρης. Ορίστε αρχίζει... είπε για το δελτίο καιρού που ξεκινούσε.

Έφυγα γρήγορα να μην ακούσω ούτε λέξη. Να μην έχω ιδέα τι πρόκειται να συμβεί. Αυτή η μανία του ανθρώπου να μαθαίνει τα μελλούμενα. Να ανησυχεί προκαταβολικά για κάτι που μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι. Να το περιμένει τόσο το κακό, που αν δεν έρθει να νιώσει και κάποια απογοήτευση. Δεν είναι παράλογη η απογοήτευση του, τόσο χρόνο έχασε περιμένοντας το και να μην έρθει; Τέλος πάντων, δεν ήθελα να ακούσω τίποτα, που να μου θυμίζει το πριν και το μετά των διακοπών.

Ο Αναστάσης είπε πως θα βρέξει. Η Ελπίδα, η Ραλλή και η Ζηνοβία ανησύχησαν πραγματικά. Αναρωτιόνταν αν οι σκηνές μας ήταν αδιάβροχες και αν δεν ήταν τι θα κάναμε με τα πράγματα. Ο Χρήστος και ο Παντελής δεν εξέφρασαν γνώμη. Ίσως να μην εμπιστεύονταν πολύ το δελτίο του καιρού ή ίσως να μην τους ένοιαζε τόσο αν θα μείνουν χωρίς στεγνό ρούχο. Εγώ εκνευρίστηκα γιατί είχα μάθει την πρόβλεψη. Μέσα μου είχα μια βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να βρέξει τόσο ώστε να μας δημιουργήσει πρόβλημα κι αν συμβεί το αντίθετο, θα είναι μια πολύ ωραία εμπειρία που θα την θυμόμαστε για πάντα. Νιάτα είμαστε ακόμα, αύριο θα κλείνουμε και ‘μεις δωμάτιο σε ξενοδοχείο ή θα ‘χουμε εξοχικό. Προς το παρόν ας χαρούμε τη νιότη μας.

- Να κοιτάξουμε για ξενοδοχείο.

- Με τι λεφτά θα το πληρώσουμε το ξενοδοχείο;

Άρχισα να γελάω, είχα ευθυμήσει με την ανησυχία τους.

- Παιδιά καθυστερούμε! Είπαμε θα πάμε στην Αλυκή σήμερα. Άντε δεν θα προλάβουμε το λεωφορείο.

-Κι αν βρέξει;

-Δεν θα βρέξει!

-Αν βρέξει, δικιά σου η ευθύνη για τα πράγματα.

-Δικιά μου. έκανα με πεποίθηση πως δεν είναι τόσο σοβαρή η κατάσταση.

Η Αλυκή ήταν από τις πιο ωραίες παραλίες του νησιού. Θα θυσιάζαμε την γνώση και το βίωμα αυτό για μια επικείμενη βροχή; Αυτή η μεριά του νησιού, η νοτιοανατολική, συνδυάζει το πράσινο των πεύκων και το γαλάζιο της θάλασσας παραδεισένια. Όταν κρατάς μικρό καλάθι γεμίζει γρήγορα και μένεις ευχαριστημένος. Για τα κάλλη της Θάσου δεν είχε τύχει να ακούσω, έτσι κρατούσα μικρό καλάθι και ξεχείλισε.

Στην Αλυκή είχαμε πάει απροετοίμαστοι για το τι θα συναντήσουμε. Το μόνο που ξέραμε είναι ότι είναι από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Δεν πήγαμε κατευθείαν στην θάλασσα, αλλά περπατώντας στην μικρή χερσόνησο βρεθήκαμε μπροστά σε αρχαίες κολόνες. Ο Αναστάσης βρήκε πληροφορίες από το κινητό του: «...δύο ιερά του 5ου και 6ου αιώνα π.Χ. αφιερωμένα στους Διόσκουρους και το θεό Απόλλωνα, προστάτευαν τους ναύτες και τα πλοία τους στα θαλάσσια ταξίδια τους...».  Ανεβαίνοντας πάνω στο λόφο βρήκαμε ό,τι έχει απομείνει από δυο παλαιοχριστιανικούς ναούς. Έπειτα διασχίσαμε το δασάκι του λόφου ακολουθώντας το μονοπάτι και βγήκαμε στην παραλία.

Κολυμπήσαμε μέχρι την άκρη του λόφου, εκεί αντικρίσαμε τα αρχαία λατομεία, των οποίων την ύπαρξη επίσης δεν γνωρίζαμε. Ανεβήκαμε ξανά στο λόφο να τα δούμε από ψηλά ώστε να δούμε την έκταση τους. Ήταν εντυπωσιακό το θέαμα. Πάνω στον λόφο βρήκαμε πληροφορίες για τα λατομεία, που χρησιμοποιούνταν την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εκεί έκοβαν, επεξεργάζονταν και μετέφεραν με πλοία, το μάρμαρο χωρίς διακοπή από τον 7ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 7ο αιώνα μ.Χ.

Κλείσαμε με βουτιές από τα βράχια των λατομείων στα βαθιά καθαρά νερά.

Μια ψιχάλα που έπεσε, μετά την επιστροφή μας στο κάμπινγκ, δεν δικαίωσε την πρόβλεψη του δελτίου καιρού. Μάλλον θα ήθελε κι αυτό διακοπές. Η συνειδητοποίηση πως αύριο θα επιστρέφαμε, πως αύριο τελείωναν οι διακοπές και το καλοκαίρι, ήταν για ‘μένα μπουρίνι. Οπότε τελικά θα μπορούσε να ισχυριστεί ο παρουσιαστής του δελτίου πως απέναντί μου είχε δίκιο. Αν και ήταν μάλλον λάθος να πω ότι τελείωνε και το καλοκαίρι, αφού για ‘μενα το καλοκαίρι είχε αρνηθεί πεισματικά να αρχίσει. Δεν μιλώ ημερολογιακά, μιλώ πραγματικά. Το καλοκαίρι με εσένα, είχε αρνηθεί πεισματικά να έρθει. Οι διακοπές ήταν για ‘μενα μια διακοπή, μια παύση, μια καταπράυνση του χειμώνα μου, που ξεκινούσε πάλι.