σημειώσεις '14

2016-01-30 15:44

Ό,τι είναι καλό είναι και ωραίο. Ό,τι όμως είναι ωραίο δεν είναι απαραίτητα και καλό. (το διάβασα κάπου) μάλλον το ωραίο είναι η επιφάνεια και το καλό το βάθος, οπότε όπως δεν υπάρχει πάντα συσχέτιση επιφάνειας και βυθού, δεν υπάρχει πάντα συσχέτιση πάντα καλού και ωραίου.

 

Ο φαύλος κύκλος της αδιαφορίας

 

Βρε καλώς την, την απογοήτευση μου!

Γιατί άλλωστε, δεν θα μπορούσα να ζήσω μια ζωή,

χωρίς να σε γνωρίσω και 'σένα.. 2/2/14

 

Όταν λέμε να γεράσουμε μαζί,

δεν εννοούμε από τώρα.

Γέρος στα 24, γριά στα 22... (13.2.2014)

 

Δεν ειν’ καρδιά που μ’ έδωσες Θε μου να νταγιαντίζω,

μον είν’ άβυσσος βαθιά και χάνομαι στο γκρίζο 23.9.13

 

Κειν’ το μαχαίρι κοφτερό που την καρδιά τρυπάει,

σε όλα τα χρόνια της ζωής για λίγο σταματάει. 11-11-13

 

το ξέρω πάντα θα πονώ να φύγει δεν ελπίζω

κι ας κατοικεί μες στη καρδιά, αδιάφορα σφυρίζω 13-12-13

 

αβίοτος βίος, άπονος πόνος, άκαρδη καρδιά 26.12.13

 

Λυπάμαι που δεν είμαι ένα από τα σφαγιασθέντα βρέφη του Ηρώδη. 7.2.14

 

Μήνυση για υπερβολική χρήση υπομονής.

 

Σύντροφος μου τα δάκρυα. Τα βράδια κοιμάμαι μαζί τους. Το πρωί ξυπνώ μόνη, όμως δεν παραλείπουν να ‘ρθουν να με βρουν. Με σκέφτονται πιο πολύ από ‘σένα.

 

Ίσως σε μερικούς παραχωρήθηκε περισσότερος πόνος. Ίσως μερικοί έχουμε πιο ευαίσθητους τους αισθητήρες. Όμως δεν τον αναζήτησα. Δεν θέλησα να τον κρατήσω. Μη με κατηγορείται για αυτό. 17.2.14

 

Θα ζητήσουμε το λόγο από τα παραμύθια, από τους ρομαντικούς καλλιτέχνες. Από τη ζωή που είναι αλλιώς. Φεβρουάριος ‘14

 

Κι αν ήμουνα στα λόγια σου άγγελος δίχως σώμα,

εδά θωρώ ίντα έμεινε, ένα χαμένο πτώμα.

 

Αυτή η μικρή κίνηση, ανθρωπιά, να πας ως τον κάδο να πετάξεις τ’ αποτσίγαρο, να πιαστεί λίγο λιγότερο η μέση του οδοκαθαριστή. (Απρίλιος 14)

 

Η ομορφιά εστέρεψε, το κάλλος εξηράνθη,

να έχει σπόρο στον ανθό ελπίδα που υπάρχει. (Απρίλιος 14)

 

Ετοιμοθάνατοι είμαστε όλοι σ’ αυτή τη γη, μα ο θάνατος εγίνηκε Ανάστασης αρχή. (παραμονή Πάσχα 14)

 

Ποίηση

Να προσέξεις το Π

μην χωριστεί από την υπόλοιπη λέξη.

Αυτό το ‘Π’ το μέσα μας γυμνώνει

αυτό το ‘Π’ εκείνο είναι που μας σώζει

αυτό, σαν στερητικό ‘αν’, σαν ‘αντί’.

Αντιοίηση.

 

Με έμαθες να πεθαίνω.

Να σκοτώνω το ‘εγώ’ μου.

Εσύ αυτό δεν το έμαθες.

Έφυγες για να πάρω το ‘άριστα’. 14.5.14

 

Εσύ είσαι ο άνθρωπος με τον οποίο δέθηκα.

Ακόμα και τον πόνο από το χωρισμό μας,

με εσένα ήθελα να το μοιραστώ.

Εσένα πήρα τηλέφωνο, να σου πω δεν αντέχω.

 

Ειδικά τότε στον πόνο, πάνω στο σταυρό, πώς να σκεφτείς τον διπλανό σου;

Κι όμως ο Θεός πάνω στον Σταυρό για τη Μητέρα Του φρόντισε, για τους σταυρωτές, για όλο τον κόσμο Του.

Τώρα πάνω στο δικό μου σταυρό, μόνο Αυτόν σκέφτομαι, εμένα και το σταυρωτή μου. 16.5.14

 

-Πάντως καλύτερα λειτουργούμε σαν φίλοι, παρά σαν ζευγάρι.

-Αλήθεια; Καλύτερα είμαι μια πεθαμένη, παρά ζωντανή;

 

Στο Γολγοθά με το σταυρό στην πλάτη,

αυτό με χαροποιεί ότι πατώ στα δικά Σου χνάρια.

Θέλω να φιλήσω το χώμα,

μα δεν μπορώ, η καρδιά το κάνει για ‘μένα

 

Ξέρω, δεν είχες άλλη επιλογή ανάμεσα στα δύο.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί σου φάνηκε πιο εύκολο να μας σκοτώσεις απ’ το να μ’ αγαπήσεις. (10-6-14)

 

Ευτυχώς που επιβάλλεται να μάθουμε 2 ξένες γλώσσες και όχι στο βάθος τη δική μας και την ρίζα της, για να μπορούμε εύκολα αύριο να γίνουμε μετανάστες...!

Ευλογημένη η γλωσσομάθεια, ευλογημένο το να αλλάξεις χώρα, άμα το θέλεις, όμως η επιβολή τους κατάρα δεν είναι;

15-6-14

 

Ζωή είσαι τόσο παράξενη. Σωστό ανέκδοτο. Ή εμείς τα βλέπαμε όλα λάθος; Τόσο κοντόφθαλμα. 27.6.14

 

Στο φόβο του για πάντα

 

Μουσική: κάνει το χρόνο να κυλά πιο απαλά, πιο γλυκά, σαν λάδι στο γρανάζι.

Αναλόγως την περίσταση άλλο είδος, αναλόγως την καρδιά.

27.7.14

 

Θα πρέπει να είναι κανείς αγαθός, ταπεινός και καλοπροαίρετος για να πει: «Είναι ωραία η ζωή». Αν με αφέλεια το ξεστομίσει, αργά ή γρήγορα θα το πάρει πίσω. Θα πρέπει να γίνουμε αγαθοί, ταπεινοί και καλοπροαίρετοι, για να πούμε: «Ε, καλή είναι»

 

Όλα αυτά τα έχω ήδη γράψει.

Είναι ήδη γραμμένα.

Ο πόνος ο ίδιος σφαγέας,

μόνο που αυξάνεται η δόση του,

όπως αυξάνονται οι δυνάμεις.

Επιθυμώ το « όλα είναι καλά, όλα είναι ωραία»,

ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω

τον πόνο και την δυστυχία των ανθρώπων,

δεν μπορώ να μην πονώ για τους άλλους.

Νομίζω πως το οφείλω.

Τώρα όμως που πονώ και για εμένα, τι γίνεται;

Είναι τρελό, μα τώρα το μόνο που μου δίνει ελπίδα

είναι το γεγονός ότι μια ημέρα θα πεθάνω.

 

Τα όνειρα, η φαντασία τι καλά που τα φτιάχνουν όλα!

Κρίμα που δεν παραδειγματίζεται η ζωή!

 

Αφού δεν είχα φόβους και ανασφάλεια,

το λάθος μου ήταν ότι δεν αναγνώρισα ότι είχες εσύ.

Τυφλή!