Αυτό το βράδυ

Θεέ μου, αυτό το βράδυ

γνωρίστηκαν οι γείτονες μεταξύ τους

αυτό το βράδυ, άνοιξαν τα φώτα

τις μπαλκονόπορτες τους

το στόμα και τα μάτια τους.

Αυτό το βράδυ

όχι δεν έγινε κάποιο θαύμα

η κραυγή του παιδιού

που έπεσε από τον πέμπτο

η κραυγή του παιδιού

τους ξύπνησε.

Η κραυγή που διήρκεσε λίγο.

Ύστερα οι φωνές, το ασθενοφόρο

που κι αυτά, λίγοˑ θα ξεχαστούν.

Θα ξαναγυρίσουμε

να πλαγιάσουμε στα διαμερίσματα μας.

«…θα ‘χε προβλήματα ποιος ξέρει;

…εμείς ευθύνη δε φέρουμε.

…έχω πρωινό ξύπνημα αύριο.

…καληνύχτα κι όνειρα γλυκά.

…δόξα το theo δεν ήταν το δικό μας το παιδί...»

Η κραυγή της δικής του μάνας

ποια πόλη, ποιο χωριό

να ξύπνησε άραγε

αυτό το βράδυ, Θεέ μου;

(Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή "Ποίηση Γυμνή", εκδόσεις Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2016)