Άνθρωπον Καινόν

Απαρνησάσθω τον παλαιόν άνθρωπον

το παρελθόν

τις πληγές του

τις πλαστογραφίες του

τα αποφλοιωμένα, τώρα πια, ψέματά του

τους συμβιβασμούς

την ξεγυμνωμένη δειλία

την απαραίτητη δήθεν

τα οχυρώματα

προς το άγνωστο

άλμα πάνω από τον τάφο που ανοίγεται μπρος προώρως

Ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον

το παρόν

ζωντανό

καθαρό

θαρραλέο

με λάθη, άνθρωποι είμαστε

με ειλικρίνεια

αιθέριο

ανοδικό

ξαναλέω ζωντανό!